Put the base up

Will ye?

Okee. Dus. Ik zal mijn verhaal uiteindelijk toch uit de doeken doen. Ik betwijfel of het daadwerkelijk popcorn materiaal is Brian, maar je weet maar nooit.
Mijn laatste post kwam voort uit frustratie. Niet per sé met bepaalde mensen, maar vooral frustratie rondom mezelf. Het is al een lange tijd aanwezig. Een gevoel waar ik mijn vinger nét niet op kan leggen. Het is net als wanneer je een antwoord wilt geven dat op het puntje van je tong ligt, maar er toch niet op kan komen. En dat veroorzaakt frustratie.
Toen ik de titel van Sarah's blog las toen kwam me een juiste omschrijving voor mijn huidige (mentale) situatie naar boven. In haar titel schreef ze 'je hebt bergen, en je hebt dalen'. En nu zit ik in een mistig dal. Geen idee hoe ik hier gekomen ben, ik was er plots. En ik heb ook geen idee waar ik moet kijken om er uit te komen. Ik weet niet eens of dit uberhaupt het dieptepunt is.
Dus misschien was de beshrijving 'een mistig dal' toch een treffende, neh?

Het ene moment ben ik helemaal vrolijk, en een paar momenten later kan ik gedeprimeerd voor mij uit staren. En zo nu en dan kan die omschakeling binnen een kwartier gebeuren. Helaas werkt het zelden andersom. En dat veroorzaakt een frustratie in mij.
Nu ben ik zelf altijd erg moeilijk met beslissen, daar heb ik mij bij neergelegd en het geaccepteerd. Maar nu zelfs mijn gevoel niet kan beslissen wat het is, raak ik gefrustreerd en gedeprimeerd.

Verder zit ik met tal van vraagstukken in mijn leven op het moment. Ik doe een minor, lees er erg veel voor. Ik interesseer mij er erg voor. Maar zo nu en dan komt er een onbehaagelijk gevoel naar boven. Een kleine twijfelaar die dan fluisterd van "maar wat heb ik er aan?". Wat heb ik aan alle stof die ik nu lees? Wat heb ik aan de ideeen die ik nu krijg? Zal ik ooit in de positie komen om er wat mee te gaan doen?
Ik heb de hoop om na deze opleiding mijn onderwijs te vervolgen met een kunstacademie. Een opleiding vormgeving, met uiteindelijke doel ontwerper te worden. Ja, dan zou ik iets met deze informatie kunnen doen. Maar dat moment ligt nog vijf jaar weg.
Een gastdocent die dit blok actief is gaf de stelling "Durf te dromen!" en dat is een motto dat ik graag meeneem. Dromen, dat is voor mij van oudsher geen probleem. Alles wat ik heb bereikt in mijn dromen...
Maar laatst zat ik op een verjaardag en een vriendin van me vertelde over haar broer. Hij was verhuist naar America om daar proffessioneel aan American Football te gaan doen. Maar raakte geblesseerd en komt binnenkort terug. Zijn doel om een betere toekomst te vinden was totaal mislukt.
En op zulke momenten wil die eeuwige twijfelaar in mij vaak de kop weer op steken.

Stel je zou de mij-heid in een cirkel diagram plaatsen dan gok ik dat je die zo nu en dan voor 50% met twijfel zou kunnen opstellen. Het feit dat ik schrijf over een gok onderstreept waarschijnlijk weer mijn eigenschap om te twijfelen.

Nu twijfel ik op het moment ergens anders erg over. Ik wil graag weer met vrienden wat gaan doen. Lekker uit, lekker dansen, lekker lekker zijn. En nu is er het plan om zaterdag naar de Hollywood in Rotterdam te gaan. Perfect om weer met vrienden te zijn. Maar toch twijfel ik. Om meerdere redenen eigenlijk. 1, het is 20 euro om daar te komen en naar binnen te gaan. 2, als ik zaterdag weg ga ben ik zondag terug en kom ik waarschijnlijk met school in de problemen. 3, mogelijkerwijs stort ik in van de moeheid en 4, eigenlijk vind ik de Hollywood echt een kut tent. Hij werd niet voor niets vaak de Snollywood genoemd.
Zo nu en dan ben ik rationeel (10%). Dan denk ik van; één voor (vrienden) en vier tegen. Maar ik wil tegelijkertijd graag mee! Ik weet het gewoon niet! Gezelligheid & sociaal leven vs. opkomende ziekte en school. Zucht.

Laat ik toch maar even overstappen op het onderwerp 'dromen'. De laatste week gaat er geen nacht voorbij dat ik niet diep droom. En over de meest vreemde onderwerpen. Soms sta je op en weet je de onderwerpen in je dromen te herleiden naar onderwerpen van de vorige dag. Echter deze zijn niet zo. Deze zijn wild, vreemd, soms eng, avontuurlijk, grappig, intensief en nog veel meer. En vaak zijn ze nog niet klaar wanneer ik wakker moet worden. Wat erg jammer is, want het is me nog niet gelukt om in vervolg vorm te dromen. Misschien iets voor de toekomst?

Ik denk dat ik mijn huidige cirkel digram kan invullen met 30% creativiteit, 5% charme en 5% 'overig'. Dit noem ik 'de dal-cirkel'. Totaal net bedacht, maar het klinkt wel leuk. Mijn favoriete diagram is natuurlijk diegene met 30% charme, 50% creativiteit en 20% positivieit. Laat ik die dan maar het 'top-diagram' noemen. Want dat ben ik normaal.

Natuurlijk kan een leven zonder dalen geen toppen hebben, en is die eeuwige balansschommeling nodig voor een ultiem levensgevoel. Maar dan hoop ik zeker voor het leven dat mijn komende periode vol zit met minstens veel top gevoelens! Want sinds het uit het is met m'n ex is mijn leven een soort achtbaan met hoogte- en dieptepunten geweest. En dat begin ik nu zat te raken.
Althans dat was ik al een tijdje geleden zat toen ik op één dag me super gelukkig voelde en aan het eind van de dag zat te denken dat voor een trein springen opzich ook een optie zou kunnen zijn.
Nu ben ik fucking gefrustreerd en moordadig!

En nu is het zelfs zo dat ik mijn punchline vergeten ben. Sorry mensen die het tot nu toe volgehouden hebben. Ik wou dit stuk afsluiten met een positief en humoristische volzin. Maar hij is me even ontschoten.
Och ik zal mijn warme bedje maar inkruipen. Vannacht zal ik geen elf uur slaap halen want mijn wekker gaat weer gewoon om 07:15.