They call me the mango kid

"I say too little too late I'm walking on. You find another pretty boy to turn you on"

Zo dat was een lekker dagje nutteloosheid. Op mijn stage werk ik soms véél sneller dan ik van plan ben. Hierdoor kom ik vaker op een dag momenten tegen waarbij ik mijn schouders ophaal en denk 'ja en nu?'. Meestal ga ik dan een beetje fotosoepen, maar vandaag kon ik andere dingen zien.

Noodweer buiten. Nu zitten wij in een replica van een gebouw uit 1928. Maar bij het bouwen zijn er veel kosten gespaard door gipswandjes i.p.v. steviger materiaal. En zo wil de situatie net dat er om ons gebouw veel rotte bomen staan... Maar gelukkig vielen alle bomen de andere kant op. Minder gelukkig was dat door de stevige wind alle vliegtuigen het zó te voorduren hadden dat één dc-3 beide zijn hoogteroeren kwijt is geraakt. Het geeft je overigens spontaan een fijner gevoel om op de grond te staan als je ziet hoe snel en gemakkelijk een vliegtuig in stukken uiteengaat. Maargoed ik leef nog, en dat is voor mij het belangrijkste. In de trein terug naar huis heb ik wel veel stil gestaan bij de vluchtigheid van het leven. Daarom heb ik maar lekker zitten genieten van een p-r-a-c-h-t-i-g-e zonsondergang op het afgesloten NS station Almere Oostvaarders. Je zou er haast droef van worden dat die zonsondergang nooit meer langs zou komen.
Haast.

Nog vijf dagen stage overigens! Booyaka! Alle posters zijn genummerd en ik heb nu ook al 600 posters gefotografeerd. Go me. Het adviesrapport gaat ook de goede kant op. Volgens mijn begeleidster bij de commerciele afdeling kan ik er érg trots op zijn. Dus ga ik dat ook maar zijn denk ik. Alles ging zo vlekkeloos de afgelopen dagen. Ik zou het haast gaan missen.
Haast.

Nu is het lekker chillen thuis. Eigenlijk zou ik willen tekenen, maar dat lukt me gewoon even niet. Te moe ervoor. Dus zit ik hier gewoon vermoeid mijn blog bij te werken. En op msn Solvej aan te horen over hoe het nou is om een tiet in je neus te hebben. Vaagheid allom. Ik zou haast wat willen gaan doen.
Haast.

Ik twijfel nog wel of ik zal proberen om mijn blog een beetje in de aandacht te zetten van mensen. Of ik blijf een ondergrondssucces zonder lezers. Wie weet.

En nu voor iedereen: zing met me mee! * Bawitdaba da bang da bang diggy diggy diggy said the boogy said up drop the boogy* Props voor wie die herkent.